Als wintersporten kennen we allemaal wel het skiën en snowboarden, maar ook honden doen aan topsport in de sneeuw. Meer dan we denken worden er wedstrijden gedaan met slede honden door heel Europa. Ook hier in Nederland zijn er wedstrijden en een handje vol aan teams die hier dan ook aan mee doen. Wereldwijd gezien is de sport nog aardig groot, vooral in Scandinavië, Alaska en Canada is de sport aardig groot en een echte traditie.
Iditarod Trail
Dit is een race voor sledehonden en hen baas die dwars door Alaska gaat. De start van de race is in Anchorage en eindigt in Nome. De race is zo’n 1150 mijl dit is ongeveer 1700km lang en gaat dwars door de ruige natuur van Canada. Het record van de race staat op 9 dagen, en het aantal kilometers is niet de enige uitdaging. Je moet in deze dagen uitkijken voor de gevaarlijke dieren die hier wonen. Maar ook de gevoelstemperatuur van soms wel -75 kunnen fataal worden.
Ook is het erg belangrijk om je honden optimaal voor te bereiden op deze race. Hier zijn de deelnemers een jaar voor de race mee bezig. Het trainen van 5 dagen in de week met de honden is niet raar. De honden moeten precies weten wat ze aan elkaar hebben. Maar ook de bestuurder moet weten wat die aan de honden heeft en anders om.
Geschiedenis
De route die de deelnemers moeten afleggen is vernoemd naar de goudzoekers plaats Iditarod. Vroeger werd hier erg veel goud gevonden, maar tegenwoordig staat het dorp leeg. De route naar het dorp werd vroeger gebruikt om andere goederen en post af te leveren richting het binnenland van Alaska. In 1925 brak er in Januari een epidemie uit in Nome en er waren hier geen medicijnen beschikbaar. Er werden op twee plaatsen medicijnen verzameld, waaronder in Anchorage waar ook de start van de race is. Vanuit deze stad werden de medicijnen per sledehonden naar de stad Nome gebracht. In 1973 was de eerste Iditarod trail sled dog race, dit was als nagedachtenis voor de “Serum run to Nome”. Tot op heden houden ze nog elk jaar de race en trekt dit teams uit heel de wereld. In 2006 deed er zelfs een Nederlands team mee aan de race. De deelnemer Ben Valks schreef hier later een boek over (NO risk, NO life)
